Vervette lever door alcohol uit eigen darmbacteriën

Uit een studie van onderzoekers van het Amsterdam UMC, blijkt dat bij 4 op de 10 patiënten niet-alcoholische leververvetting (NAFLD) kan worden veroorzaakt door alcohol die door de eigen darmbacteriën in grote hoeveelheden wordt aangemaakt uit onder andere fructose.

Darmbacteriën leven van de grondstoffen die binnenkomen in de darm. Vooral melkzuurbacteriën en streptokokken bleken bij het onderzoek sterk vertegenwoordigd. De mensen in het onderzoek bij wie de darmen de meeste alcohol maakten, aten heel veel snoep en dronken heel veel frisdrank. Hoe meer suikers je inneemt, voornamelijk fructose en andere snelle suikers, hoe meer alcohol je produceert. Voeding speelt dus ook een rol bij alcoholproductie.

Wat is NAFLD?

NAFLD is een leverontsteking die niet het gevolg is van overmatig alcoholgebruik. Ongeveer 2.5 miljoen Nederlanders lijden aan niet-alcoholische leververvetting (NAFLD). Circa één op de drie patiënten met niet-alcoholische leververvetting ontwikkelt een progressievere vorm van NAFLD en heeft daardoor een grotere kans op leverkanker en hart- en vaatziekten. Dit kan uiteindelijk leiden tot een levertransplantatie. Op dit moment bestaat er geen behandeling voor deze aandoening.

De rol van obesitas

Voor het onderzoek, dat gepubliceerd werd in Nature Medicine werd gebruik gemaakt van bloed uit de poortader van 146 mensen met leververvetting, die daarnaast leden aan ernstige obesitas en op de wachtlijst stonden voor een maagverkleining. Gebleken is dat in elk geval bij mensen met fors overgewicht, darmbacteriën een belangrijke factor zijn bij het ontstaan en ontwikkelen van deze complexe aandoening. Bloed uit de poortader is nog niet gefilterd door de lever. Ook bij gezonde mensen werden hoge alcoholconcentraties in de poortader gevonden.

Suikerrijke maaltijd leidt tot alcoholproductie

Ook bepaalden de onderzoekers bij de mensen met leververvetting , de hoeveelheid alcohol in hun perifere bloed (dat is al gezuiverd door de lever) vanaf voordat ze een speciale, suikerrijke testmaaltijd kregen, tot twee uur daarna. Hoe ernstiger de leververvetting, hoe meer alcohol er in het bloed na de maaltijd bleek te zitten.

De alcohol in het perifere bloed steeg wel door de suikerrijke maaltijd, maar lag ongeveer 200 keer lager dan de concentratie in de poortader, het bloedvat dat stoffen van de darmen naar de lever transporteert. Naarmate de NAFLD ernstiger was, nam de alcoholconcentratie in het perifere bloed toe. Dit laat zien dat de lever een grote capaciteit heeft om bloed van alcohol te zuiveren. Daardoor merkt een patiënt met NAFLD meestal niet dat er zoveel alcohol in zijn lichaam wordt geproduceerd.
Uit dit onderzoek blijkt maar weer eens dat snoep en frisdrank vergif zijn voor de lever.

Darmbacteriën produceren alcohol

In een derde onderdeel van de studie kregen tien patiënten met NAFLD en tien gezonde mensen met overgewicht een enzym toegediend dat de alcoholafbraak in de lever stil legt. Bij patiënten met leververvetting leidde dat tot een 15 keer hoger alcoholpercentage in het perifere bloed dan wanneer de lever zijn zuiverende werking kon doen. Sommige mensen met NAFLD werden daardoor echt een beetje dronken.

Enkele patiënten produceerden zelfs een hoeveelheid alcohol die overeenkomt met tien biertjes per dag. Zelfs de gezonde mensen hadden een beetje alcohol, gelijk aan een biertje per dag, in hun bloed als de afbraak was stilgelegd. Hoewel al langer bekend was dat darmbacteriën alcohol kunnen maken, was eerder onbekend dat dat zoveel kan zijn.

Het dronkenschapseffect verdween na een antibioticabehandeling van een week, hetgeen aantoont dat de grote hoeveelheid alcohol afkomstig is van darmbacteriën. Antibiotica zijn overigens geen behandeling tegen NAFLD, want de alcoholproducerende bacteriën groeien na de kuur gewoon weer terug (en vaak nog sterker dan daarvoor).

Gisten zetten glucose om in alcohol en koolzuurgas

Onder zuurstofarme omstandigheden is de alcoholproductie maximaal. Bij veel mensen zijn er te veel gisten in de darm aanwezig, waardoor er winderigheid ontstaat en de buik opzet.
Het gebruik van antibiotica schaadt de darmflora en kan een overgroei aan Candidasoorten tot gevolg hebben. Als dit gebeurt, dan kan het aantal gistcellen duizenden keren hoger worden dan normaal het geval is. Na het volgen van een antibioticumkuur treden er dan ook vaak klachten op in de darm, vagina en mond. Als minder bacteriën deel uit maken van de darmflora en de diversiteit van die bacteriën ook nog eens afneemt, dan neemt het aantal schimmels en gisten toe.

Candida: gisten en schimmels

Candida en andere gisten en schimmels maken deel uit van het rijk Fungi. De twee belangrijkste Fungi stammen zijn de Basiodiomycota (waartoe paddenstoelen behoren) en de Ascomycota (tot deze stam behoren schimmels en gisten). Het woord Ascomycota is afgeleid van het Griekse ‘Askos’ wat ‘leren wijnzak’ betekent. Myco komt van het Griekse woord mykes wat ‘gist’ of ‘schimmel’ betekent.

Gisten in de darmen

Er komen in de natuur enorme hoeveelheden gisten en schimmels voor, ook in het menselijk lichaam. Ongeveer 0,02% van het DNA van alle micro-organismen die aanwezig zijn in de darm, is afkomstig van gisten en schimmelsoorten. Dit wordt aangegeven met de term mycobioom. Door middel van ontlastingsonderzoek kan worden vastgesteld hoeveel gisten er aanwezig zijn in de darm. Gisten zijn gemakkelijker te kweken en te identificeren dan schimmels. Candida behoort tot de klasse Saccharomyces, waar ook bakkersgist onder valt. De Candida familie omvat tal van soorten.

De volgende soorten van de Candida familie kunnen de meeste klachten veroorzaken:

• Candida albicans
• Candida glabrata
• Candida krusei
• Candida parapsilosis

Een sterke toename van Candida duidt vaak op een afgenomen weerstand.

Meer lezen? Zie dan ook:

Zelf-brouwsyndroom: dronken zonder alcohol
Niet alcoholische vetlever

Marijke Verstege

Zelftesten

Lees meer hier over zelftesten die u kunt bestellen via Natuur Diëtisten Nederland.

Het betreft de volgende zelftesten: diverse darmmicrobioomtesten (ontlasting), hormoontesten (speeksel), diverse urinetesten  waaronder vitamine B 12 urinetest, candida, oestrogeenmetabolieten, glyfosaat, jodium, organische zuren dysbiose (dunne darm), serotonine, SOA plus, zuur-base, zwaren metalen, tryptofaanstofwisselingsstoornis (depressietest).

Bloedtesten waaronder: Allergo (IgG 1-4 voedselintolerantietesten), lyme, Q10, cholesterol, vitamine D, ijzer, selenium en zink.
Schildkliertesten, zware metalen drinkwatertest, Aanhoudende stress en uitputtingstest (Burnout).
DNA levercyp-enzymentest (Gamedi leverpaspoort).

Darm Microbioom Plus ontlastingtest

Verkoopprijs € 359,95
Koop deze test hier

De microbioom plus ontlastingstest omvat de microbiologische analyse van aërobe en anaerobe sleutelbacteriën, alsook van schimmels en gisten (Candida albicans en Candida spp.), spijsverteringsresiduen en α-1-antitrypsine, calprotectine, galzuren, pancreas-elastase, secretorisch IgA, betadefensin, EPX en zonuline in de ontlasting. Verder wordt het menselijke intestinale microbioom bepaald door middel van sequentiebepaling van het genoom van de darmflora.

Het intestinale microbioom, het totaal van alle micro-organismen, die de darm koloniseren, is van vitaal belang voor de menselijke gezondheid. Een dysbiose van het darmmicrobioom wordt – zoals talrijke studies bewijzen – geassocieerd met verschillende ziekten: metabool syndroom, diabetes, inflammatoire darmziekten zoals de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa, prikkelbare darmsyndroom, darmkanker, calciumoxalaat-nierstenen, cardiovasculaire ziektes, reumatoïde artritis, evenals neurologische aandoeningen.

De analyse van het intestinale microbioom wordt uitgevoerd door middel van DNA-sequentie (next-generation sequentie). Deze methode bracht een revolutie teweeg in de diagnostiek, omdat het de detectie van bijna alle tot dan bekende bacteriën mogelijk maakte. Door DNA-sequentie kunnen de effecten van afzonderlijke zeer complexe microbiota op de kolonisatieresistentie, spijsverteringsprocessen, opname van voedingsstoffen en vitaminen evenals op de immuniteit nauwkeuriger worden beoordeeld. In deze moleculair-biologische testmethode worden ook anaerobe bacteriën op het hoogste technische niveau gedetecteerd, die niet kunnen worden aangetoond via een bacteriecultuur (op kweek zetten).

Wil je weten of jouw lever goed alcohol kan ontgiften?

Met het Gamedi Leverpaspoort (DNA wangslijmvliestest) kun je laten onderzoeken hoe je cypenzymen de alcohol verwerken. Bij vertraagde cypenzyemn (waaronder UGTA1, ALDH2, Cyp2C9, Cyp2E1) ben je sneller dronken en is er een groter risico op leververvetting.

Gamedi Leverpaspoort

Met het “Gamedi Leverpaspoort” is het mogelijk om preventief in kaart te brengen op welke medicijnen, kruiden, voedingssupplementen of voedingstoffen jij waarschijnlijk afwijkend reageert. In je persoonlijke Leverpaspoort zie je bovendien welke enzymen hierbij een rol spelen. Na je testuitslag wordt je DNA vernietigt en niet bewaard.

De test is hier te bestellen.

De volgende Cyp-enzymen worden geanalyseerd:
ABCB1 transporteiwit, ALDH2-enzym, BChE-enzym, COMT-enzym, CYP1A1-enzym, CYP1B1-enzym, CYP2A6-enzym, CYP2B6-enzym, CYP2C19-enzym, CYP2C8-enzym, CYP2C9-enzym, CYP2D6-enzym, CYP2E1-enzym, CYP2F1-enzym, CYP3A4-enzym, CYP3A5-enzym, CYP4F2-enzym, DPD-enzym, Factor V Leiden, F2, SERPINC1, PROC, PROS1, G6PD-enzym, GSTM1-enzym, GSTP1-enzym, GSTT1-enzym, HLA-A*3101 / HLA-B*1502, HLA-B*5701, IL28B, MTHFR-enzym, NAT1-enzym, NAT2-enzym, NQO1-enzym, NUDT15 / TPMT en thiopurines, NUDT15-enzym, PON1-enzym, SLCO1B1-transporteiwit, SULT1A1-enzym, SULT1E1-enzym, TPMT-enzym, UGT1A1-enzym, VKORC1 / CYP2C9, VKORC1-enzym.