Tinnitus meetbaar in de hersenen

In Nederland hebben naar schatting twee miljoen mensen wel eens last van tinnitus. Bij enkele tienduizenden mensen zijn de klachten zo erg dat dit psychosociale problemen veroorzaakt. Naarmate men ouder wordt is de kans groter dat men last krijgt van tinnitus. Een objectieve methode om de diagnose tinnitus te stellen, is er op dit moment nog niet.

De medische term voor oorsuizen is: ’tinnitus aurium’. Deze term is afgeleid van de Latijnse woorden: ’tinnire’ dat ‘bellen of rinkelen’ betekent; en ‘aures’ dat ‘oren’ betekent.

Iedereen kan tinnitus ervaren: in een geluidloze ruimte of met oordoppen op lijkt het alsof er toch geluid is. Maar in feite is er dan geen geluid en bent u de enige die dat geluid dan hoort. De waarneming van deze geluiden komt van binnenuit, zonder dat er in de omgeving een geluidsbron aan te wijzen is. Het geluid kan verschillende vormen aannemen en klinkt bijvoorbeeld als ruisen, piepen of fluiten. Het kan hoog of laag, hard of zacht zijn. Er kunnen combinaties van geluid zijn (sommigen mensen horen een heel orkest) en het kan zowel onafgebroken of met vlagen te horen zijn, in één oor of in beide oren.

Soms ontstaat oorsuizen door ruisen van een bloedvat of door onwillekeurige bewegingen van spiertjes in het middenoor of in de neus-keelholte. In dat geval is het geluid, nadat het versterkt is, daadwerkelijk te horen.

Veranderende hersenactiviteit in verband gebracht met tinnitus

Een objectieve methode om de diagnose tinnitus te stellen, is er nog niet. De graadmeter voor de ernst van tinnitus is op dit moment hoe mensen hun oorsuizen zelf ervaren . Onderzoekers van het Karolinska Institutet in Zweden hebben nu in twee onderzoeken [1] laten zien dat audiometrie (gehoormeting) van de hersenstam kan worden ingezet om veranderingen in de hersenen te meten bij mensen met constante tinnitus.

Uit het eerste onderzoek, waarbij gedurende tien jaar 20.349 mensen met tinnitus werden gevolgd, bleek dat mensen die af en toe last hebben van oorsuizen een hoger risico hebben om constante tinnitus te ontwikkelen, zeker als dit vaker terugkeert. De studie toonde ook aan dat voor degenen die al constante tinnitus ervaren, de kans groot is dat deze niet meer zal verdwijnen.

In een vervolgonderzoek hebben de Zweedse onderzoekers nu aangetoond dat auditory brainstem responses (ABR) een mogelijk objectief hulpmiddel is om mensen met constante tinnitus te diagnosticeren. De ABR-methode meet volgens de onderzoekers de werkelijke neurale veranderingen in de hersenstam bij mensen met constante tinnitus. Ze analyseerden daarvoor de reacties van 405 personen, waarvan 228 met tinnitus en 177 zonder, op verschillende geluidsstimuli. Bij degenen met constante tinnitus was in de hersenen een duidelijk verschil zichtbaar in vergelijking met mensen zonder tinnitus of mensen die hun tinnitus als incidenteel beoordeelden.

De studie suggereert een causaal verband tussen veranderingen in de neurale activiteit van de hersenen en de ontwikkeling van constante tinnitus, maar er moeten nog meer studies worden gedaan om dit te verifiëren.

Via ABR kunnen mensen met incidentele tinnitus worden opgespoord en preventief worden behandeld om erger te voorkomen. Daarnaast kan deze methode ook zorgen voor een erkenning van tinnituspatiënten en zou ze een biomarker kunnen worden. Wellicht biedt de ABR-methode ook mogelijkheden om de ontwikkeling van nieuwe therapieën te bevorderen.

Gehoorverlies

Tinnitus gaat vaak samen met gehoorverlies. Mensen met slechthorendheid kunnen de tinnitus juist waarnemen omdat ze door hun gehoorverlies minder externe geluiden waarnemen. Aan oorsuizen kunnen zeer uiteenlopende oorzaken ten grondslag liggen.

De bron van de klachten ligt meestal in het binnenoor, in het orgaan van Corti, het eigenlijke gehoororgaan. Beschadigingen in het orgaan van Corti, waardoor de prikkeloverdracht naar de hersenen verandert, kunnen gehoorverlies en tinnitus veroorzaken. Daarnaast zijn hierbij harde geluiden soms erg hinderlijk. Dit verschijnsel heet hyperacusis en kan tegelijk met tinnitus voorkomen. Hierbij komen geluiden van buitenaf extreem hard binnen; dit kan zelfs pijn doen.

Oorzaken

Bij tinnitus is de prikkeloverdracht (de signalen van uw oren naar uw hersenen) beschadigd. Er is slechts zelden één oorzaak aan te wijzen; meestal is het een opeenstapeling van verschillende factoren. Tinnitus wordt op dit moment niet gezien als een aparte aandoening Tinnitus gaat vaak samen met een verminderd gehoor, maar kan ook bij een goed gehoor optreden.
De meest voorkomende oorzaken van tinnitus zijn:

• Afwijkingen aan het gehoororgaan, de hersenen of het kaakgewricht;
• Een klap tegen het hoofd, hersenschudding of hersenletsel;
• Afwijkingen aan de eerste en tweede halswervel;
• Afwijkingen in de bloedvaten in het hoofd;
• Hoge bloeddruk;
• Samentrekkingen van spiertjes;
• Erfelijke factoren en ziekten bijvoorbeeld diabetes of Multiple Sclerose (MS), Ziekte van Ménière;
• Stress, waardoor o.a. hormonale verandering kan ontstaan;
• Plotselinge harde geluiden of langdurig lawaai (werk, muziekfestivals, muziek luisteren via oordopjes), ook wanneer dit in het verleden heeft plaatsgevonden;
• Overgevoeligheidsreacties van zenuwen op bepaalde geneesmiddelen (antibiotica, chemotherapie, ‘plastabletten’), voeding (histamine, gistextract) of toxinen (lood, kwik).
• Sommige mensen ervaren tinnitus nadat ze langere tijd mobiel hebben gebeld.

Omgaan met tinnitus

Afleiding en ontspanning kunnen goed helpen in het omgaan met tinnitus. Hierdoor verdwijnen de aanwezige geluiden meer naar de achtergrond van het bewustzijn. Spanning en stress verhevigen de klachten vaak.

Volgens het model van Jastreboff is tinnitus een probleem als het een emotionele reactie oproept. De tinnitus zorgt er dan namelijk voor dat niet alleen het gehoorsysteem, maar ook andere systemen in de hersenen actief worden, waardoor de tinnitus steeds meer op de voorgrond komt. Zo ontstaat een vicieuze cirkel, omdat de bewust gehoorde geluiden weer een emotionele reactie oproepen enzovoort. Uit onderzoek is gebleken dat het bij mensen met tinnitus, na aanvang van de klachten, gemiddeld anderhalf jaar duurt voordat ze aan de tinnitus gewend zijn en er geen last meer van hebben. Zo weinig mogelijk aandacht aan de tinnitus geven versnelt dit proces.

De behandeling van tinnitus bestaat uit leren de emotionele reactie op tinnitus te veranderen en zo perspectief te bieden dat met tinnitus ook te leven valt. Daarnaast wordt gewezen op hulpmiddelen die het waargenomen geluid kunnen maskeren, bijvoorbeeld door via een white-noise-apparaat te luisteren naar natuurgeluiden, of “witte ruis” (white noise, een constant monotoon geluid).
Als tinnitus met slechthorendheid samen gaat, kan soms met een hoortoestel het spraak- en omgevingsgeluid worden versterkt, waardoor de tinnitus wordt teruggedrongen.

Antioxidanten en voeding

Uit een kleinschalig gerandomiseerd, dubbel-blind, placebo-gecontroleerd onderzoek [2] bleek, dat na 3 maanden suppletie met antioxidanten, het ongemak en de intensiteit van de tinnitus waren afgenomen.

Een andere studie [3], met 300 deelnemers, concludeerde dat een groot gedeelte van de mensen met tinnitus een vitamine D-tekort had en de ernst van de klachten overeenkwam met de mate van vitamine D-tekort.

Een cross-sectionele studie [4] met 1000 jongeren gaf een verband aan tussen de hoeveelheid verse groente en fruit die men eet en het vóórkomen van tinnitus. De kans op constante tinnitus nam toe bij een stijgende consumptie van witbrood, frisdrank en fastfood.

Gebruik makend van gegevens van de UK Biobank, werd aan de hand van vragenlijsten van 34.756 deelnemers (40-69) hun dagelijkse eetpatroon vastgesteld [5]. Een hoge inname van de vitamines B en D en eiwitten werd geassocieerd met het minder vóórkomen van tinnitus, terwijl een hogere calcium-, ijzer- en vetinname leidden tot een toename van tinnitus.

Uit deze onderzoeken blijkt dus dat wat men eet van invloed kan zijn op gehoorproblemen.

Marijke Verstege

Stoffen die interessant kunnen zijn bij tinnitus:

Ginkgo biloba
Pycnogenol
Ubiquinol
Cordyseps
Vitamine B 12
Magnesium

Vitamine D bloedtest

Verkoopprijs (incl. BTW): € 36,58
Koop deze test hier
Laboratorium analyse van 25-(OH)-vitamine D3 in het bloed. Ter bepaling van de vitamine D-status.

Op zoek naar voedselintoleranties

Met de Allergo-Screen®-diagnostiek test wordt het bloed geanalyseerd op antistoffen van de IgG 1-4 klasse, die uw immuunsysteem heeft gevormd tegen voedselbestanddelen.
Bij de hier onderzochte antilichaam-getriggerde reacties verschijnen de symptomen meestal in een vertraagde vorm (tot 72 uur na inname), zodat het aanzienlijk moeilijker is om een tijdelijke relatie met de niet te verdragen voedingsmiddelen te identificeren.
De IgG-totaal (1-4) testmethode helpt bij het vaststellen van vertraagde voedselallergie veroorzaakt door de immuunrespons van Immuunglobuline G (IgG).

Wanneer u klachten of een aandoening heeft die maar niet verdwijnen, kan de oorzaak liggen aan een vertraagde IgG-voedselallergie type III. Vaak blijven deze voedselreacties onopgemerkt omdat de symptomen vaak pas na een paar uur of zelfs 72 uur later na inname van een bepaald voedingsmiddel optreden. Dat maakt het extreem moeilijk om het voedingsmiddel (triggerfood) te identificeren.

De mogelijke symptomen van dit type voedselovergevoeligheid zijn o.a.:

• Gastro-intestinale aandoeningen zoals een opgeblazen gevoel, obstipatie, diarree, misselijkheid, ziekte van Crohn, Prikkelbaar Darm Syndroom (PDS)
• Hoofdpijn/migraine
• Metabole aandoeningen; obesitas, chronische gewichtsproblemen
• Huidaandoeningen; atopische huidproblemen zoals bijvoorbeeld psoriasis, eczeem
• Spier- en gewrichtsklachten
• Tinnitus

Immuunsysteem darmen

In de darmen bevindt zich het grootste immuunsysteem van het uw lichaam. Meer dan 80% van de immunologische afweerreacties komen uit de darmen. Onze darmen zijn een haast onoverwinnelijke barrière voor bacteriën, schimmels, virussen en andere ziekteverwekkers. Maar ook een barrière tegen vreemde eiwitten uit voedsel.

Voedingsmiddelen hebben een buitengewone tolerantie, maar ze moeten wel goed verteerd worden en door het intacte darmslijmvlies gaan. Een beschadigde darmwand geeft een risico op het krijgen van een voedingsmiddelenintolerantie.

Allergo-Screen – Voedselallergie en Intolerantie Basic, Medivere

Allergo-Screen – Voedselallergie en Intolerantie Premium, Medivere

Allergo-Screen – Voedselallergie en Intolerantie Veggie, Medivere